WIERSZE MIŁOSNE I EROTYKI

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

MYŚLAMI W MYŚLI...

Dojrzała jesteś. Soki czekają,
by je spijać ? pora jest dobra
w południe, ścielę na podłodze
układy według Abecadła Miłości.

Pozwól na wszystkie ruchy ciała,
bym zwiedził dokładnie przestrzeń.
Sikorki gnieżdżą się w gałęziach,
ja rozpoczynam intymną podróż...

Brakuje mi lirycznej ballady
Michaela Jacksona ? otwieram siebie,
i zamykam się w tobie, trochę głębiej,
z artyzmem wilgotnej puenty do końca.

27.10.2009 - Ustka

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

DROGĄ POLNĄ IDĘ...

To jest bogactwo, jeśli umiesz patrzeć,
słuchać też trzeba ? dźwięk i obraz
w tobie zostawiam zawsze.

Daj mi ukryć się przed czystym niebem,
w koniczynie ułożę ciebie
- urośniesz wilgotna, urodzisz mi dziecko.

Nie odmawiaj mi, nie jestem korą,
z której wystrugać możesz łódeczki.

- Połączymy się z pszenicą,
miłosną pieśnią w E-molu...

Zagram ci na gitarze kilka akordów;
a ty całuj, całuj moją rzadką nagość !

27.10.2009 - Ustka

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

NIOSĘ CI PIEŚŃ...

Motto: "Mieszkam w samotności dnia"

Namaluj cierpliwość na jabłku,
tylko go nie zrywaj w sadzie.

Z granicą koloru przy zachodzącym słońcu,
wtopię w tobie moje ciepło...

Odwróć się tyłem bym biodra miał blisko,
samoczynnie pieśń zaśpiewa ?

nie potrzeba nut ? jest wstąpienie,
nauczysz się być kochliwą...

A kiedy będziesz zupełnie zadowolona,
zerwiesz to jabłko na pamiątkę.

27.10.2009 - Ustka

[Topilzin]

Zygmunt Jan Prusiński

DROGĄ POLNĄ IDĘ...
....
Daj mi ukryć się przed czystym niebem,
w koniczynie ułożę ciebie
- urośniesz wilgotna, urodzisz mi dziecko.
...............

27.10.2009 - Ustka

chyba to przenośnia i "poeta" coś takiego rodził.
Z resztą to okazałe wilgotne dzieło też wyszło z osła.

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

SAFICKIE WIERSZE

Napisała do mnie list Agnieszka Styś z Pyrzyc, choć do szkoły uczęszcza w Szczecinie:

?Zygmuncie, mam do Ciebie wielką prośbę. Wiem, że jesteś wspaniałym poetą i piszesz genialne wiersze . ? Czy mógłbyś napisać wiersz strofą saficką o miłości, niekoniecznie skomplikowany, potrzebny jest na język polski mojej koleżance na jutro. Oczywiście, jeśli nie masz czasu to rozumiem. Dziękuję za wszystko i pozdrawiam Cię gorąco. Agnieszka?.

Odpowiedź:

Witaj Agnieszko ! Nigdy w tym stylu nie pisałem. Muszę pogrzebać, pouczyć się, może do rana napiszę ten miłosny wiersz saficki...

Pozdrawiam i całuję rączki ? Zygmunt urodzony w Szczecinie,
tam onegdaj mieszkałem i śpiewałem... nawet raz w ?Kaskadzie?...

27.10.2009 r.



List do Agnieszki

- Jestem bliżej...

Saficka strofa

?rodzaj strofy czterowersowej (tetrastych), nazwanej tak od imienia greckiej poetki Safony, której przypisuje się autorstwo Hymnu do Afrodyty, będącego najstarszym świadectwem użycia tej formy. W starożytności rozróżniano strofę saficką mniejszą i większą.
Odpowiednikiem strofy safickiej w poezji polskiej, w której pojawiła się ta forma w początkach XVII w., jest czterowiersz złożony z trzech wersów 11-zgłoskowych (5+6) oraz końcowego pięciozgłoskowca, który jest zazwyczaj rytmiczną i znaczeniową pointą strofy np.:

Nie bluźń, żem zranił cię lub jeszcze ranię,
Bom ci ustąpił na mil sześć tysięcy
I pochowałem łzy me w oceanie
Na pereł więcej!...

(C.K. Norwid, Trzy strofki)

Pozdrawiam - Zygmunt

Ps. Chyba zaraz będę pisał. Norwid to Norwid ? mój Kumpel...

________________________________________________


Zygmunt Jan Prusiński

SAFICKIE WIERSZE MIŁOSNE

Ocknij się, w tym miejscu wysusza się cień.
Jak mogę być kochanką, skoro znikasz.
Na wiolonczeli gram sonety ptakom,
Dotykam szelest?

* * *

Trawy sypiają na wydmach, unoszą
Dawne słowa miłości, został ten ślad.
A my ciągle niesforni, jakby młodość
Wstydem porosła.

* * *

Obezwładnij moje jestestwo dzisiaj,
Będę poddana i strugom deszczu też.
Z okolic koty zbiegną się na ucztę,
Jestem otwarta.

* * *

Muszę powoli ci mówić, powoli
Rzeźbić twoje ciało kruche na piasku.
Szaty zdjąć i na liściach je zawiesić,
Przytulić serce.

27.10.2009 - Ustka

[prostak]

LIST Z AUSTRALII

----- Original Message -----
From: Ela Celecats
To: Zygmunt Jan Prusiński
Sent: Wednesday, October 28, 2009 10:59 AM
Subject: Re: SAFICKIE WIERSZE MIŁOSNE


Witaj, uwielbiam mądrość safitów...

Ostatnio miałam strasznie dużo zajęć i na necie prawie nic nie robiłam, ale się poprawię. Wbiłam Twoje wiersze o ks. Popiełuszce na http://www.rozmaito" onclick="window.open(this.href);return false;ści -fotografie.blogspot.com

Pozdrawiam serdecznie i podziwiam Twoją aktywność, mnie wiosna zaczęła rozleniwiać...Ela

Drugi list:

----- Original Message -----
From: Ela Celecats
To: Zygmunt Jan Prusiński
Sent: Wednesday, October 28, 2009 11:12 AM
Subject: Re: SAFICKIE WIERSZE MIŁOSNE


A na inny temat, acz podobny, napisałeś może wiersze w japońskim hokku ? Może w nich jest jeszcze więcej powiedziane, minimalna ilością słów i równie finezyjnie...

28.10.2009 r.

[prostak]

----- Original Message -----
From: Zygmunt Jan Prusiński
To: Elizabeth Celejewska
Sent: Thursday, October 29, 2009 7:00 AM
Subject: Dla Elizabeth Celejewskiej


LIST DO AUSTRALII

Witaj Moja Śliczna Artystko !

Dziękuję Elizabeth, za to co robisz dla mnie.
Wiesz ilu Polaków wyjechało do Australii z Obozu dla Uchodźców w Traiskirchen ? Lata 1982 ? 1984). Były ekspresy. Pamiętam jeden szczegół, bo w Obozie byłem kolporterem pism emigracyjnych, jak trzy autokary podjechały za budynkiem medycznym ? szpitalem. Piękna młodzież polska, wykształcona, zwana wówczas jako Emigracja Solidarnościowa? Proponowałem kupno prasy emigracyjnej ? już dla Nich ostatni kontakt z Europą. Wiesz co, łzy mi spłynęły z oczu. Wnet do siebie krzyknąłem:

Dokąd, dokąd kochani Polacy, przecież wielu z Was już nie zobaczy Polski, wielu już nie powróci do Ojczyzny. ? To byli wspaniali młodzi ludzie ? moi kochani Rodacy?!!!

Pozdrawiam Cię Serdecznie moja Elżbieto?
Jesteś Światełkiem, tam, w Australii?

Zygmunt Jan Prusiński (Szczecin ? Otwock ? Słupsk ? Wiedeń)
z Ustki. 29 Października 2009 r.

[prostak]

Dla Elizabeth Celejewskiej

Warszawskie haiku - haik

wielce podobna
ta Madonna warszawska
zgubiła gdzieś klips

lustra wyrzucasz
kruche kryształki toną
na Powiślu ślub

Tadeusz Chyła
gra ballady u Flisa
kufle spadły w takt

na Muranowie
rozpędzony liść klonu
porwał motyla

Pałac Kultury
przygląda się co robię
a ja piszę wiersz

z poetą Romkiem
od bluesów dla Beaty
skrzypce łapią rytm

Gałczyński nie śpi
bawi dzieci sąsiadki
wraca dorożka

pusta pokrzywa
z bluszczem się pokłóciła
Wisła spokojna


Zygmunt Jan Prusiński
26.10.2008 - Ustka

[prostak]

Wczorajpoświęciłem pół dnia na składaniu książki pt. "Bezpiecznie przed cieniem i za cieniem". Jest to wybór wierszy. Zaprosiłem jedną poetkę, a jej wiersz jest jakby mottem całej książki. Mowa o Annie Nowackiej. To nazwisko jest pseudonimem.

Anna jest uroczą osobą, o wysokiej wrażliwości do sztuki. Można powiedzieć, iż ona cała jest SZTUKĄ...

Oto jej wiersz:

DONOSZĘ NA SIEBIE DO LUSTRA

Tkwią we mnie ciała obce, rozległe jak opustoszałe dworce,
obliczone peronami ulic. Nie wychodzę z domu, wszędzie
jest niebezpiecznie, nawet w łazience. Pod dłonią
ostrzą się przedmioty, ściana przejmuje szeptem rur,
******** mnie woda, donoszę na siebie do lustra.

Ciało z napięciem tłumaczy coś cyrklem żebra, lewa
ręka objaśnia siebie, genealogia światła pozostaje w cieniu.


Najpewniej czuję się na tyłach miasta, wycofana ścieżką,
nocą zmieniam optykę na ciemną, w skamieniałościach
stwierdzono braki rozwiązań, sufit waży czterysta ton,
zamknięte drzwi donoszą skrobanie zwierząt.

Martwi mnie rozkład, pociągi odeszły przedwcześnie
jak wody płodowe, a przecież mieliśmy się dzisiaj narodzić.
W innym miejscu, na innym brzegu.

Anna Nowacka

_________________Dlatego proszę przysyłać wiersze, bardzo dobre wiersze, bo w następnej książce dam je do działu pn.

Salonik Ciszy - Poezji.

Zygmunt Jan Prusiński
29.10.2009 r.

[prostak]

I znowu na skalę światową te igraszki...

Więc czysto po polsku gramatycznie i według już nowej pisowni pisać jak ja tu wskazuję:

przesłu-chu-je

- Tak macie pisać, inaczej to CENZURA Was dopadnie...!!!

Po polsku XXI wieku pisać tak, jak poeta z Ustki Wam przekazuje:

Zako-chu-je..., Przesłu-chu-je..., Wyma-chu-je..., Odmu-chu-je..., itd.

- Jak zwykle
z Wesołego Miasteczka
Zygmunt Jan Prusiński
29 Października 2009 r.

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

JESTEŚ MI POTRZEBNA DZISIAJ

Natalii Nowickiej

Gdybyś zapukała do moich drzwi,
powiedziałbym, witaj...

Witalność Twoja ? ogród w twarzy.

Nie wiem, po co to robisz,
jesteś piękna bez dodatków.

Rozbierz się dla mnie Natalio,
chcę Cię poznać po swojemu.

Będziemy w oknie nago stać
i wróżyć z gwiazd...

Otoczymy dobro ramionami,
skupimy się na miłości do wiersza.

28-29.10.2009 - Ustka

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

PRZYTUL SIĘ DO MOICH SKRZYDEŁ...

Klaro, porzucony brylancie w obłokach
powietrza, namiętność Twoja we mnie płynie.
Jesteś płynnym źródłem gdzie można spocząć
na Twej piersi, ucałować brzuch na powitanie,
wziąć na ręce i nieść do wybranego ogrodu.
A tam rozkochać, rozkołysać, stworzyć koncert
wszystkich dźwięków na ziemi, i ze szczęścia
upaść na tej jednej łące, co się zwie ? Poezja.

29.10.2009 - Ustka

[prostak]

Druga wersja:

Zygmunt Jan Prusiński

PRZYTUL SIĘ DO MOICH SKRZYDEŁ...

Klaro, porzucony brylancie
w obłokach powietrza, namiętność
Twoja we mnie płynie.

Jesteś płynnym źródłem
gdzie można spocząć
na Twej piersi, ucałować brzuch
na powitanie, wziąć na ręce
i nieść do wybranego ogrodu.

A tam rozkochać, rozkołysać,
stworzyć koncert wszystkich dźwięków
na ziemi, i ze szczęścia
upaść na tej jednej łące,
co się zwie ? Poezja.

29.10.2009 - Ustka

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

DAWNO CIĘ NIE CAŁOWAŁEM

Karinie Sudaj

Powróciłaś
za siedem rzek i gór,
nastrojona jak gitara.

Mistrz Zygmunt
bierze Twoje ciało,
opuszkami dotyka struny.

Grasz Karino
drganiem dobrego dźwięku
- tylko kobieta to umie.

Jeśli pozwolisz
zrobię z tego koncert,
zaśpiewam się i w piersiach,
i we włosach, i w pachwinie ?

będziesz lotnym ptakiem
w gęstych chmurach...

29.10.2009 - Ustka

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

PÓJDŹ ZE MNĄ DO STAJENKI

Małgorzacie Dąbkowskiej

- Jeśli pójdziesz,
ubierzesz wszystkie kolory w stajence...
Tam zwierzęta są czyste,
był przechodząc tędy sam Chrystus...

Zaśpiewamy kolędy
i noworoczne pieśni.
- Podniesiemy ramiona wysoko,
kilka baloników niebieskich
spadną z nieba...

A kiedy będziesz zmęczona Małgorzato,
siano Ci pościelę w samym rogu.
Położymy się przytuleni,
sny wybierzemy niczym z bajki.

- Podzielimy się miłością...

29.10.2009 - Ustka

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

W TEJ ZIELENI, W TYM UROKU...

Martynie Karpińskiej

Pisać o Tobie, co pisać
tyle piękna wkoło,
że wiersz najbardziej udany
nie jest w stanie upiększyć.

Obserwuję w liściach ukryty?

Jesteś moją dziewczyną
- z polskiej wyspy ogródka -
uwodzisz tych co widzą,
nawet ptaki są nerwowe.

Ale ja mam przewagę,
spokojnie zapamiętuję
każdy cichy ruch,
sukienki płoną w oczach
i tęcze i powroty w obrazach
- z kąt cieni wyrywa się krzyk.

Martyno z ciała poezji,
ucałuj te liście gdzie stoję
pełen słodkich słów z wiersza.

W ten sposób dotykasz moich ust?

30.10.2009 - Ustka

[prostak]

Zygmunt Jan Prusiński

I WE MGLE JEST PIĘKNO

Dominice Felbi

W piątkowym stroju,
jakby z epoki romantyzmu
na balkonie modelujesz klimat.

Podoba mi się to ujęcie ?
drzewa za Tobą spokojne
i kolory są spokojne.

Dominiko w tajemniczym kapturze,
czy to śnieg spadł w Twoich stronach ?

Sugeruję że tak,
dlatego drzewa bez ruchu
odpoczywają ? wiatr też spoczywa.

Ale to nie znaczy,
że nie możemy być bliscy
w wierszu zapisanym
który na balkonie szuka miejsca,
choćby w doniczce.

Zbliżę się,
powiem Ci o puencie
- ona rozrasta, pęcznieje,
nadaje ruch dynamiczny ku wzorom na szybie,
szczególnie zimą.

- Jeśli Ci będzie zimno,
ogrzeję męską temperaturą?

30.10.2009 - Ustka

[Topilzin]

Miss Tailandii .Czeka na wierszyk.

[Topilzin]

Generał napisał

PRZYTUL SIĘ DO MOICH WIDEŁ...

Klaro, porzucony kaszalocie w obłokach
kurzu, natrętność moja we mnie płynie.
Jesteś płynnym łojem gdzie można zwalić
dzieło w twe piersi, odejść na brzuch na powitanie,
wziąć to w ręce i nieść do wybranego ogrodu.
A tam rozmiętolić, rozkołysać, stworzyć koncert
wszystkich nawozów tej ziemi, i ze szczęścia
upaść na tej jednej łące, twarzą w to
co się zwie ? Poezja.


29.10.2009 - Ustka

[Edward Kuśka]

Widlastej, ten sonet poświęcam...

Tonę w widlastym Twych oczu spojrzeniu,
me widły spoczywają na Twoim ramieniu.
Widlastym krokiem zmierzam ku wspólnej przyszłości,
marząc, by widły na stałe, w nas mogły zagościć.
Widłami zagęszczam dnia każdą godzinę,
z miłości czyniąc dla Ciebie daninę.